 |
| İMAM HÜSEYİN |
bu kerbela cana kahır yoluymuş
yusuf kuyusunda zehir suyuymuş
yezid'de ruh-u nemrut solumuş
ölümle el ele kaldı hüseyin
kanında abdest aldı hüseyin
evvel avcıydı şahım,av oldu
ehlibeyti ehli küfür vurdu
şehadete yürürkende onurdu
azraile yar dedi sarıldı hüseyin
anne kucağınca toprağa karıldı hüseyin
eğil huzurda dediler,eğilmediki
yeneceğiz dediler yenilmediki
kör kılıçları teninde biledi
ölüme ölmeyi öğretti hüseyin
ölürken bile nimetti hüseyin
ihanet,rezillik,edepsizlik,şerefsizlik
hüküm sürerken her türlü kahpelik
yezid sarayında zeynepçe yiğitlik
zuhur eden mübarek ruh'tu hüseyin
çağlar aşırı taşınan nur'du hüseyin
şimdi dede kucağında,cennete elbet
o ümmete sultan,o mahşerde rahmet
onun fani gönüllerdeki aşkı ilelebet
aşka anlamlar kazandıran handı hüseyin
LA İLAHE İLLALLAH diye yandı hüseyin
_________________________
MEHMET ŞAMİL TÜRKİSTAN
